คุณคิดยังไงกับความสัมพันธ์เสมือน (VTRTS)

คุณคิดยังไงกับความสัมพันธ์เสมือน?

เท้าเปลือยเปล่าเตะผืนทรายอย่างแผ่วเบา สัมผัสหยาบกร้านของทรายหลายล้านเม็ดมันทำให้ผ่อนคลายอย่างแปลกประหลาด

ลมจากทะเลพัดผ่านตัวเสมือนคนร่างสูงโปร่งที่ยืนอยู่เป็นสสารล่องลอยอยู่ในอากาศ ดวงตาสีฟ้าคราม กวาดตามองความกว้างใหญ่ของทะเลที่ไม่มีที่สิ้นสุดและไม่รู้ว่าจะบรรจบที่ไหนเป็นครั้งสุดท้าย

กลิ่นคุ้นเคยแผ่ซ่าน เปลือกตาปิดลงสองขายาวก้าวลงสู่ทะเล

ลึกอีก ลึกขึ้น ลึกขึ้นเรื่อยๆ 

Come on, come on, don’ t leave me like this

I thought I had you figured out

Can’ t breathe whenever you’ re gone

Can’ t turn back now, I’ m haunted

อย่าปล่อยฉันไว้อย่างนี้เลยได้ไหม

ฉันคิดว่าฉันทำให้เธอเข้าใจได้แล้วนะ

ฉันหายใจไม่ออกเลยเมื่อไม่มีเธอ

ฉันย้อนกลับไปไม่ได้อีกแล้ว เหมือนถูกตามหลอกหลอนอยู่​​​​​​

"ให้ตายเถอะ พี่ฟังอัลบั้มปีไหนเนี่ย"

"เงียบหน่า"

คนหัวยุ่งตอบปัดๆ เขาหาวทีนึงแบบไม่ห่วงลุค มือเรียวเอื้อมไปหยิบอัลบั้มเก่าๆของTaylor Swift ที่พึ่งเปิดเพลง Hauted มาพิจารณาดู

"อะไรกันเล่า ขอดูบ้างไม่ได้รึไง พี่หวงไรนักหนา"  เด็กสาววัย12ทำหน้าบุ่ยใส่คนเป็นพี่

"คุณค่าทางใจโว้ย"

และนั่นแหละตอบเหมือนเดิมทั้งปี ถ้าเอาไปรดน้ำพรมน้ำมนต์เจิมเทียนบนอัลบั้มเหล่านั้นก็คงคลังน่าดู

"พี่แม่งโคตรน่าเบื่อเลย"

"อาย พี่บอกว่าห้ามพูดคำหยาบ"

คนเด็กกว่ายกมือขึ้นตีปากตัวเองเบาๆ แต่มันก็เรื่องจริงนี่หน่า คิดอีกทีนี่มันควรเป็นปิดเทอมฤดูร้อนที่สนุกสุดเหวี่ยงไม่ใช่รึไง ได้เล่นสวนสนุก เข้าบ้านผีสิง ปาร์ตี้ริมสระน้ำ แล้วนี่อะไร แม่ของพวกเขาต้องรีบไปทำธุรกิจที่ต่างประเทศทิ้งให้เธออยู่กับพี่สุดติสแตก ที่ไว้ผมยาวอย่างกับเสกโลโซ

"พี่อิฐ อายจะเปื่อยอยู่แล้ว อายร้องเพลงของเทย์เลอร์ได้ทุกอัลบั้มแล้วนะ"

"แล้วแกจะให้พี่ทำไง"

"ไปทะเล!"

เธอตอบอย่างไม่ลังเล ทางเดียวที่จะได้ออกจากโลกสุดติสของพี่ชายสุดสแวก อย่างน้อยก็ให้ได้ออกไปเจอโลกภายนอกบ้างเถอะ

"ไม่อ่ะ พี่เกลียดทะเล"

โอเค....คำตอบขาดตัว ติดแหง๊ก อยู่ที่บ้านหลังใหญ่นี่ เด็กสาวถอนหายใจ ฟึดฟัดเดินออกจากห้องที่เต็มไปด้วยอัลบั้มเพลงสากล และโปสเตอร์ หลากหลายวง ภาวนาไม่ให้พี่ชายตัวดีรั้งไว้ และก็เป็นจริง อิฐไม่ได้รั้งเธอไว้

คนอายุ23เงยหน้ามองแผ่นหลังของน้องสาวที่ดูเหมือนไม่ชอบใจเดินออกไปจากห้อง

ทำไมกันมันไม่สนุกรึไงการฟังเพลงพวกนี้?

นิ้วโป้งคลึงขมับเพื่อผ่อนคลาย พอนึกถึงคำพูดของอาจารย์คณะสถาปัตย์ที่เคยบอก 'ความชอบของเราอาจไม่ใช่ความชอบของคนอื่น' เขาจำได้ขึ้นใจ เพราะต้องใช้มันกับลูกค้าหลายคน

นั่นแหละ อย่ายัดเยียดความเป็นเราให้คนอื่นเลย มือเรียวคว้านู่นคว้านี่ที่เอามาแนะนำคุณหนูตัวป่วนของบ้านเมื่อครู่ขึ้นมาเก็บไว้ตามขั้นต่างๆที่แบ่งเป็นโซน

"อึก..แค่กๆ"

จู่ๆหน้าคมก็บิดเบี้ยว เขากุมท้องก่อนสำลักบางอย่างออกมา ลมหายใจเริ่มติดๆขัดๆ สำลักน้ำออกมาไม่หยุดทั้งๆที่เขาแทบจะไม่ได้แตะน้ำมาตั้งแต่เช้า ความเค็มแล่นพล่านไปทั่วทั้งลิ้น

น้ำทะเล....

เหมือนจะจมน้ำ......

'ไม่ไหวแล้ว' ขมับขวาปวดจนแทบจะระเบิดแตกออกมาเป็นเสี่ยงๆ หายใจไม่ออก

ความรู้สึกเศร้า สับสน พุ่งเข้ามาหาร่างสูงอย่างรุนแรง เหมือนเกลียดชังเขามาทั้งชีวิต 

โลกเคว้งจนตาลาย อิฐ กระเสือกกระสนแรงเฮือกสุดท้ายที่เขามี คว้าสมาร์ตโฟนกดสายฉุกเฉินที่เขาตั้งไว้ และรอเพียงแค่ไม่กี่วินาทีปลายสายก็ตอบรับราวกับเป็นระบบอัตโนมัติ

[ฮัลโห-]

"ไอ้ฟี..ล พี่ดีอ้อนกำลังจะจมน้ำ ช่ว..ยเขาด้วย"

ตอนนี้เขาไม่รู้สึกอะไรอีกแล้ว โลกดับมืด ความเย็นจากน้ำทะเลแผ่ไปทั่วสรรพางค์กาย แม้จะอยู่บนพื้นไม้เย็นเฉียบ

ดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลที่น่าค้นหาเป็นความทรงจำสุดท้ายที่เห็น

Twitter: thescorpioz